അനിവാര്യമായ അകലങ്ങളിലേക്ക് നീ പോകുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നു .എന്റെ
മുന്തിരിതോപ്പുകളില്‍ നീ പടര്‍ത്തിയ വള്ളികള്‍ കാറ്റിലാടുകയും,പൂക്കുകയും
ചെയ്യുമ്പോള്‍ അവയെ തഴുകി വരുന്ന കാറ്റില്‍, നിന്റെ
ഗന്ധം എന്നെ തേടിയെത്തുന്നു.
അടങ്ങാത്ത ആവേശത്തിന്റ ലഹരിയിൽ നമ്മൾ ഒഴുകി നടന്ന വഴികൾ, കാടുകൾ, മലകൾ,പുൽമെടുകൾ വിഭാതങ്ങൾ, സന്ധ്യകൾ, ഓർക്കുമ്പോൾ അത്ഭുതം തോന്നുന്ന നീണ്ട യാത്രകൾ, "അന്നത്തെ അന്തമില്ലായ്ക "എന്നു നീ പറഞ്ഞോഴിയുമ്പോൾ, നിന്റെ കണ്ണുകളിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾ, നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങളിലെ ഊഷരത, ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും തേടുന്നു.
നിന്റ മാറിടത്തിന്റ ഭാരം, എന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നപ്പോൾ, എന്റെ കണ്ണുകൾ നിന്റെ മുഖം കൊണ്ടു മറച്ചപ്പോൾ, നീ എന്നോട് പറഞ്ഞു, നിന്റെ വേദനകൾ, വിഹ്വലതകൾ പൊട്ടി ഒലിച്ചു തീർന്നെന്നും.പിന്നെ കനത്ത മഴക്ക് ശേഷമുള്ള ശാന്തത പോലെ നീ തളർന്നുറങ്ങി. അപ്പോഴും നിന്റ കൈകൾ എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞിരുന്നു.
